Hiç bir kitabın bütün satırlarının altını çizmek istediğiniz oldu mu? Ya da aynı satırın altını her okuyuşunuzda tekrar tekrar çizdiniz mi? Fosforlu kalemlerle boyanan cümleler aslında ruhumuza deniz feneri gibi ışık tutan satırlardır… Londra’da bir kitapçının kafeteryasında, aldığı kitapları masaya üst üste koymuş, mutlu mutlu kahve içen bir adam görmüştüm. Seçtiği kitapları ve kendisinin halini tavrını beğendim. Kitaplarının ismini, uzaktan bir dikizci gibi not edip, aynılarını aldım.  O günü çok net hatırlıyorum, birkaç yıl önceydi ve düşüncem tam olarak şuydu:

Ne kadar farklı olabiliriz ki? Bir başkasının özene bezene seçtiği bu kitaplar, benden ne kadar uzak olabilir?

Aynı zamanda, kendi tercihlerimi tatlı bir oyunla değiştirmekten ne zarar gelir?

Çok da yanılmadım. Hatta Nietzsche’yle ilgili kitabıyla, oldukça fosforlu saatler geçirdim.

Okuduğum kitaplarla ilişkim çok tutkulu. Onlar bana ne yapıyorsa, aynılarını onlara yapıyorum.

Çoğu ben okuduktan sonra, okunmaz hale geliyor. Çünkü kendimle dolduruyorum onları. Çizimler, notlar, resimler… Beni yırttığı gibi yırtıyor, kıvırıyor, işaretliyorum.

Benim içimde feneriyle ışık tuttuğu cümlelere, ben de ışık tutup, fosforlu kalemlerle boyuyorum.

Bu yüzdendir ki, okuduğum kitapları sonra başkasına veremem. Dikkati dağılır. Kitapla baş başa kalamaz.

Peki o oyundaki şey burada da geçerli olabilir mi? Mesela, o adam ve ben, aynı kitabın aynı yerlerinin altını çizmiş olabilir miyiz?

Büyük ihtimalle, ortak şeyler çıkıcaktır. Bugünlerde bunun bir ispatıyla karşılaştım. Amazon sitesi, sattığı digital kindle kitaplarından en çok altı çizilen cümleleri ve kaçar kere çizildiklerini tespit etmiş.

Hemen ‘kindle.amazon.com/popular_highlights’ sitesine girip okudum. Allahım çok benziyoruz! Çok ama çok benziyoruz! Aynı şeyi arıyor, aynı şeylerden şüpheleniyor ve aynı yanlışları yapıyoruz! İnanmazsanız buyurun kendiniz bakın:

Elizabeth Gilbert, ‘Eat, Pray, Love’ (Ye, Dua Et, Sev) kitabından, 1797 kere altı çizilmiş cümle:
Mutluluk, çaba harcayarak elde edilir. Onun için kavga eder, uğraşır, ısrar eder ve bazen onu ararken dünyayı dolaşırsın.

Aynı kitaptan, 1564 kere altı çizilmiş cümle:
Sonuçta, sen düşüncelerinsin. Duyguların, düşüncelerinin emrinde ve sen de duygularının emrindesin.

Aynı kitaptan, 1197 kere:
‘Bel far niente’, hiçbir şey yapmamanın güzelliği demek.

Randy Pausch, ‘The Last Lecture’, 1642 kere:
Deneyim, istediğin şeyi elde edemediğinde edindiğin şeydir.

William P. Young, ‘Shack’, 1422 kere:
İlişkiler hiçbir zaman güçle ilgili değildir. Güç isteğinden kurtulmanın bir yolu da, kendini ‘hizmet ederek’ sınırlamaktır.

Dan Brown, ‘The Lost Symbol’, 1396 kere:
Kendimiz için yaptığımız şeyler, bizimle beraber ölüp gider. Başkaları ve dünya için yaptıklarımızsa ölümsüzdür.

Christopher Mcdougall, ‘Born to Run’, 1209 kere:
Geranium niveum hapı, serbest radikalleri öldürmede kırmızı şarap kadar etkilidir. Hatta anti-her şeydir diyebiliriz. Anti bakteriyel, anti viral, anti oksidandır.

Abraham Verghese, ‘Cutting for Stone’, 1373 kere:
Evin tanımı nedir? Ev, geldiğin yer değil, istendiğin yerdir.
Bu pazartesinin fosforu da budur.

Yazan : Nil Karaibrahimgil
Kaynak : hurriyet.com.tr