Arkadaşımın kızı bir yaşına gelmişti, ´Sen eğitimcisin, neler öğretmem gerekiyor, bazen kendimi çok çaresiz hissediyorum´ dedi. Sorusu kolaydı ama yanıtı zordu, akıl vermesi basitti ama uygulaması karmaşıktı, anlatmaya başladım:
“Annelik uzun zaman alan ve günün yirmi dört saati devam eden adı ´insan yetiştirmek´ olan bir iş. Bir kere bilmelisin ki, zaman alacak. Neye zaman harcarsan onun karşılığını alırsın. İşine zaman harcarsan işinden, eşine zaman harcarsan eşinden, çocuğuna zaman ayırırsan da ondan karşılığını alırsın. Yapabiliyorsan gözyaşlarını tutmamasını öğret, acı çekmeden olgunlaşamayacağını…
Kıskanmamayı öğret ona, arkadaşının başarısından mutlu olmayı, birlikte sevinçleri paylaşmayı, içinden ´neden ben değil de o ?´ demeden…
Kazanmaktan mutluluk duyup içine sindirmeyi, ama aynı zamanda kaybetmeyi öğrenmesini. Çünkü bir adım sonrasında görünüşte galip olanları gösterecek hayat ona. Her şeyin bir sonu olduğunu öğret. Sahip olduğu bütün değerlerin bir gün keyif vermeyebileceğini, kazanılan ve harcananın bir sonu olduğunu.
Gidilen yerlerin zamanla bıkkınlık verebileceğini, her şeyi tüketebileceğini, tüketemeyeceği tek şeyin bilgi olduğunu öğret.
Kitaplardan keyif almasını.
Ders çalışmak istemiyorsa zorlanmamasını ama okumayı sevmesini öğret ona. Elbet er ya da geç alacaksın biliyorum, ama mümkün olduğunca geç al ona bilgisayarı. Ona kendisi ile kalacağı sakin zamanlar ver, sıkılmayı öğret ona, sıkılıp ta kendini yönlendirmeyi bulmasını.
Doğaya götür onu, hayvanlardan korkmaması gerektiğini öğret. Arıların bizi sokmasından çok, nasıl bal yaptığını anlat. Doğanın kendi içindeki gizemini bulmasına yardımcı ol, yağmurdan sonraki toprak kokusundan keyif almasını sağla.
Soğuk kış gecesinde ateş yakmayı öğret, belki büyüdüğünde bir gece sevgilisine ateş yakar ve belki binlerce yıldızın altında birbirlerine sarılırlar, bunu öğretmemiş diğer sevgililerin aksine…
Şartlar çok zor olsa da yalan söylememesi gerektiğini öğret ona. Kazandığı elli milyonun piyangodan çıkan beş yüz milyardan çok daha keyifli olduğunu öğret. Alın terine saygıyı öğret ona.
Aşk acısı çekmenin hiç âşık olmamaktan daha güzel bir duygu olduğunu öğret. Kendi doğruları üzerinden kimsenin onu yargılamasına izin vermemesi gerektiğini öğret, başkalarını da kendi doğruları üzerinden yargılamamayı…
Bunun başkalarını dinlememek olduğunu değil, söylenenleri kendi eleğinden geçirmesi gerektiğini öğret.
Kendi fikirlerine inanmanın güzelliklerini anlat. Hayatı sorgulamayı öğret ona…
Bilginin en büyük güç olduğunu öğret. Yapabilirse bunu en büyük fiyata satmasını, ama kalbini ve ruhunu kendisine saklaması gerektiğini öğret. Haklı olduğu konuda sonuna kadar diretmesini öğret ve haklıyken dik durmasını.
Günün birinde yaptıkları değil yapmadıkları için pişmanlık duyabileceğini öğret.
Basit yaşaması gerektiğini öğret ona, çay içmekten keyif almayı…
´İstemiyorum´,´hayır´ demeyi öğret ona, istediğinde ise ´istiyorum´ demeyi.
Sevdiğinde ise´seni seviyorum´ diyebilmeyi öğret ona. Bir kot pantolon ve tişörtle üniversiteyi bitirmeyi öğret ona. Temiz kokmasını…
Sorgusuz sevmeyi… El yazısı ile notlar yazmayı… Lafı dolandırmamayı… Sevdiklerinin hiçbir zaman çantada keklik olmadığını, dostluğa yatırım yapması gerektiğini, kıymetini bilmeyenlerden uzaklaşmasını öğret ona. Müziği sevmesini, sporla barışık yaşamasını.
İşlerin hiçbir zaman bitmediğini söyle ona, en yoğun zamanda bile kendine vakit ayırması gerektiğini öğret… Ama en çok da kendini sevmesini öğret… Kendini sevmezse kimsenin onu sevmeyeceğini… Kendine çiçek almazsa kimseden çiçek beklememesi gerektiğini… Kendine özenli yemekler yapıp sofralar kurmazsa kimsenin onun için yemek hazırlamayacağını… Hayatta her şeyden çok kendisinin önemli olduğunu öğret ona…
Aylin Kotil
Çok doğru bir yazıydı. Gerçekten çocuk yetiştirmek sanıldığı kadar kolay değil. En zor meslek annelik…
Ona gerekli zamanı ayırıp kendinden bir şeyler katabilmek ne güzel.
İnanıyorum ki iyi bir anne olucam ve iyi bir insan yetiştireceğim :)
Güzel öğütler ve kesinlikle uygulanması gereken bilgiler var bunu sadece bir çocuk yetiştirmek için değil bir insan olarak neler yapmamız gerektiği gibi düşünebiliriz.
Çok güzel bir yazı, inşallah bende birgün canımdan kopan parçaya… Çocuğuma bunları öğretebilirim…
Teşekkürler
yaşanacakların aynası bence harika bir yazı inş bizde çoçuklarımıza böyle şeyler öğretiriz onun hayatı için çünkü onun hayatı eşittir bizim hayatımız çok tşk edrmm
tek kelimeyle harika bir yazı olmuş
bişeyleri anlatmak öğretmek elbetteki çok güzel helede karşınızdaki sizin çocuğunuz vede anlatılanlardan ders çıkartıyorsa hayata daha sıkı sarılıp sorunlara tek başına uzanabiliyorsa dahada harika fakat bizlerin bunları yapa bilmesi için gerekli hayat ortamları yada hayat şartları ne kadar önemli bizler kendi kafamızı taoplamaya çalışırken öğretici yanımızı hep bir kenara iteklemiyormuyuz hayata kombine olmak bir bütün olmak yada ne biliyim çocuklarımız eşimiz ve etrafımızla aynı duyguları paylaşmak işte bunu başarmak ve başardıktan sonra çocuklarımıza uzanmak güzel geleceklere yelken açmak bu ne kadar mümkün onu anlamak zor.Yoksa yazı çok güzel bizlerinse kafaları hep başka işlerle meşgul
Tek kelimeyle muhtesem bir yazi :)
çok etkilendim
çok guzel yazmişsınız ellerinize saglık umarım oglumu bu şekilde yetiştiririm
daha dün akşam evde yaptıgım işlerin cocuklarla ugraşmanın basit bir iş oldugunu vasıfsız bir insan olup cıktıgımı anlatıyordum eşime..Şimdi bu yazıyı okuyunca aslında cok zor olan bu yolda başarıyla ilerledigimi farkettim.İki kızım cok sevdigim eşim ve kendim icin kurdugum bu yuvada artık vahlanmamam gerektıgı görüyorum.SİZE COK TEŞEKKÜR EDİYORUM..
Çocuğa ne verirseniz onu alıyor, biliyorsunuz.
Bir beyefendi olmasını istiyorsanız ona “bunu” verin.