Birçok kez başarılı olmamızın önünü ”bilgisizliğimiz” ya da ”beceriksizliğimiz” değil, insanlarla ilişki kurarken yaşadığımız korkular tıkar. Sosyal fobiye kapılır, aşırı korkular duyarız. Elimiz ayağımıza dolaşır, böylece bildiğimizi bile unuturuz…
Üç insan, üç hikaye…
Birinci Hikâye: Genç hanım şirketteki odasındaydı. Bilgisayarında birazdan yapacağı sunumu son kez gözden geçiriyordu. Haftalardır bu ana hazırlanmıştı. Sunumunun oldukça renkli olduğundan emindi, yine de içini bir huzursuzluk kemiriyordu. Sıkıntısının ne olduğunu söylemek pek kolay değildi ama sıkıntısı vardı. Bir kez daha boynundan yüzüne doğru bir sıcak dalgasının geldiğini hissetti. Aslında odası çok da sıcak değildi. Ama o terliyordu. Herhangi bir bilgi eksiği olmadığını da biliyordu ama korkunun ve huzursuzluğun önüne geçemiyordu.
İkinci Hikâye: Üniversite son sınıftaydı. Sınavlarını başarıyla geçmişti. Bu son projeydi ve grup olarak hazırladıkları ödevin bir bölümünü de onun sunması gerekiyordu. Bu projeden alacağı not, ilk dönem notunun belirlenmesine sebep olacaktı. Proje eksiksizdi. Alacağı not önemliydi. Bunu düşündükçe huzursuzluğu artıyordu. Her şeyi berbat edeceğini düşünüyordu. Çevresindeki arkadaşlan arasında, kendisi kadar heyecanlı başka kimse de yoktu. Ne yazık ki birazdan korktuğu basma gelecek, projede kendisinin anlatması gereken yere gelindiğinde anfinin ortasında buz kestiğini, değil konuşmak hareket dahi edemediğini hissedecekti. Üniversitedeki arkadaşlan arasındaki moda deyimle adeta “kal gelmişti”.
Üçüncü Hikâye: Başardı bir gazeteciydi. Yaptığı haberler, yazdığı yazılar daima takdir toplamıştı, işinde deneyim sahibiydi. Saygı görüyor ve fikirlerine değer veriliyordu. Davet edildiği televizyon programına katılma konusunda çok gönüllü olmasa da, bu isteği geri çevirememişti. Stüdyodaki tüm konuklar sırayla söz alıyorlardı. Sıra ona gelmişti. Şimdi elinde mikrofon, sunucunun sorusunu dinliyordu. Konu defalarca yazdığı ve oldukça da iyi bildiği bir konuydu. Hatta o, bu konuda bilirkişi bile sayılabilirdi. Fakat dikkatini bir türlü toparlayamıyor, düşüncelerini sıraya koyamıyordu. Rezil olacağı korkusu benliğini sarmıştı. Elinin titremesini engellemeye çalışıyordu. Kopuk kopuk konuşuyordu. Bilgisini ve kendisini ortaya koyamadan program bitmişti.
ORTAK NOKTA
Bu hikayelerdeki kişilerin tümünde, başkalarının gözü önünde herhangi bir eylemi gerçekleştirmeye çalışırken duyulan sıkıntı var. Hepsi kaygılarına esir düşüyor. Hepsi aslında gayet iyi bildikleri durumlardan başarısızlıkla çıkıyor. Bu durumun tek suçlusu onların “sosyal fobisi”. Sosyal fobi, yaşamı oldukça olumsuz etkileyen bir süreç yaratır. Sosyal fobisi olan kişiler, sürekli küçük duruma düşeceği korkusuyla yaşarlar. Tanımadıkları insanlar karşısında korkulan artar. Hemen hepsi aslmda yaşadıkları korkunun anlamsız olduğunu bilirler. Aşırı reaksiyon verdiklerinin farkındadırlar ama bunun önüne geçemezler. Sırf böyle bir duruma düşmemek için çoğu kez geri planda kalırlar. Ne kadar kontrol etmeye çalışırlarsa çalışsınlar, bedensel tepkilerine söz geçiremezler. Kalp çarpıntıları, nefes darlıkları, terlemeler, mide ağrıları yaşarlar. Yaklaşık her on kişiden birinde gördüğümüz sosyal fobi, tedavi edilmezse o kişiye hayatı zehir ediyor. Siz veya çevrenizden herhangi biri böyle bir durum yaşıyorsa ona hemen iyi haberi verin. Artık sosyal fobinin tedavisi var, hem de oldukça kolay. Günümüzün yan etki yaratmayan ilaç tedavileri, herkesin hak ettiği noktalara gelebilmesinin önündeki lüzumsuz engelleri yok ediyor. Hepinize iyi ve sağlık dolu bir hafta diliyorum.
Kaynak : www.vatanim.com.tr
Yazan: Dr. Ümit Yazman
Sosyal Fobilerimizin nedeni, çekirdek ailelerin bile anaannelere bağlı. Bilinçsiz hareketten ve kendimize olan özgüven eksikliğinden, dini ve ahlaki kuralları bilmemekten kaynaklanıyor.
Oku…
Teşekkür ediyorum. Ben de bir sosyal fobikim. SSK’da tedavime başlandı. Fakat 30 gündür gidemiyorum. Sıra numarası alamadığım için. Böylece, tedavim de aksıyor. Psikiyatırımda ne yazmam gerektiğini bana soruyor. Bu ilaçların yazılması mümkün mü? Hocama danışıp, yazdırmak istiyorum. Saygılar…
Korku yanlışa sürükler!
http://www.sosyal-fobi.net sosyal fobinin nasıl bişey olduğunu bu siteden görebilirsiniz
güzel bir yazı. böyle bir konuya el attığınız için sizlei tebrik ediyorum. çözümü konusunda da bir yazı yazarsanız güzel olur.
saygılarımla
Sosyal fobinin daha çok kişinin yaşamını nasıl olumsuz etkilediğini konu alan bir metin.SONUÇLARIN KİŞİ TARAFINDAN GÖRÜLMESİ BU KORKU TÜRLERİNDE DAHA BASİTTİR.Önemli olan nedenlerin görülmesi.herkez kendindeki bu tepkimeleri görmekte yetenekli değil.nedenler üzerinde daha çok durulmalı ve sosyal fobinin ilaçla tedavi edilebilecegi fikri biraz sunni geliyor bana.Beyin kimyasının değiştirilmesi sadece geçici bir önlem.Korkunun yine sosyal ortamda o kişiyi oldugu gibi kabul eden insanlarla birlikte (duygu ve düşünceleri ortak olan bireylerle )çözümü daha kalıcı olur düşüncesindeyim.
Bende Bir Sosyal fobikim
derdimi saymakla bitmez aynısı dieceniz seyleri yasıyorum
goz goze gelince korku yasıyorum gozumu assa cekiyorum sanki yenik bi duruma dusmusum gibi karamsarlıga kapılıyorum
Surekli korkuyorum
sosyal faliyetlere katılmak istemiyorum….
vs vss..
walla bende bi sosyal fobikim ama citoles adında bi antidepresan kullanıyorum şimdi eskisinden daha iyiyim çok şükür ama hala tam manasıyla atlatabilmiş değilim İnancınız kuvvetli değilse işiniz zor demektir Allah hepimizin yardımcımız olsun herkese başarılar diliyorum…
ben de sosyal fobikim:)
ilaçla tedavisi diyorlar ama ben de pek olulu bakmıyorum açıkçası. bence bu şöyle halledilmeli, eğer ki düşüncelerden kaynaklanan bir sorunsa ki bu böyle, o zaman yine o düşünceleri ortadan kaldırmakla tedavi olabileğine inanıyorum. fakat insan kendi kendine bu düşünceleri ortadan kaldıramıyor, bir cafeye gittiğinizde orda birazdan yaşayacağınız şeyin anlamsız olduğunu biliyorsanızda, buna hazırlıklı olsanız dahi orda bulunduğunuz andan itibaren ufak bir endişeye kapıldığınız anda herşey aksine ilerliyor, sfnin avuçlarında buluyorsunuz kendinizi.
arkadaşlar ben de aynı dertten muzdaribim. hatta bu olay en çok düğünlerde, cafede yada bir misafirlikte oluşuyor. Bir yerden sonra takıntı haline dönüşüyor beyninizde neden böyle oluyor neden bu şekilde oldu neden neden neden… ben ilaç tedavisi almadım. tam olarak atlatabilmişde değilim. ama size tavsiyem sizi ortama sokabilecek kişilerle takılmanız. yani ortamda rahat konuşan herkesle muhabbeti olan, rahat ve sosyal kişilerle birlikte olun. onları inceleye inceleye insan aşama kaydediyor. tabii ki sadece incelemekle kalmıyor insan, bir yerden sonra körle yatan şaşı kalkar hesabı, bir yerden sonra rahat rahat konuşmaya ve sosyal fobiyi yendiğinizi görüyorsunuz. aslında temel sorun düşündüklerime, sözlerime ve duruşuma insanlar nasıl bakıyor diye düşünmekten kaynaklanıyor. arkadaşlar rahat olun saçma sapan konuşsanızda takmayın kimseyi. enerjik olun devamlı sohbet edin ve gülümseyin.. hatta bi cafenin ortasında kahkaha atarak sohbet edin :D benim bir arkadaşım yüksek sesle kahkaha atarak gülen birisidir. bende bir yerden sonra ona takıla takıla yüksek sesle konuşan yüksek sesle cafedede yada toplum içinde kahkaha atan birisi oldum. ama siz siz olun tüm bu çabalarınızı istikrarlı olarak devam ettirin. yani denedim olmadı gibi bir durum yok aslında deneyin olmadı mı bir daha deneyin.. sonuna kadaar.. :D
hepimiz aslında ölüyüz, böyle düşünün…
sosyal fobiyim.benim sorunum heyecendan gözlerimin yağarması bir insanla konuşurken.sürekli olmuyor ama rahatsız ediyor beni.önceden yüzün kızarıyordu kalbim hızlı atıyordu bunları aktardan aldığım ilaçla yendim.şimdi sadece gözlerimin yağarması başka hiçbir sorunum yok sizede olan var mı.nasıl yenebilirim bilen varsa yazsın
Yakinda 33 yasima giriyorum, bu hastalik benim hayatimi mahvetti desem kesinlikle abartmis olmam. Universiteyi biraktim, hic kiz arkadasim olmadi, evlenemiyorum vs. Intihar etmeyi cok dusundum ama inancim sayesinde hayattayim.
ya geçekten sizlere bana yardım edin diyorum başka bişey demiyorum bu korkularımızı evde doktora başvurmadan nasıl yenebiliriz sizden acil cevap bekliorum..LÜTFENNNN!!!!!!
çok güzel bir yazı olmuş bizlereri bu şekil aydınlattınız için tşk…
Bende aynı dertten şikayetçiyim,geçenlerde görücü geldi o an ölücem sandim,yüzümü ateş bastı,titremeye başladım vs.yarında görüncemin evide gidicem hoş nasıl gidicem karakara düşünüyorüm…. ama size bi tavsiye banada ögretmenim söylemişti heyecanlandıgim an içminden şunu tekrarlıyorum (hiç kimse benden üstün(iyi)degil)söyledigimede inanıyorum,deneyin faydası oluyor…
Ah ah nedir bu bizim sosyal fobiden çektiğimiz o b bize çektirmesin biz ona çektirelim tek çaresi var oda biziz yani elimizden geldiği kadar korkularımızn üzerine gitmek inanın çok isterseniz oluyor eğer sf li yaşamaya devam edersek ne anlamı var hayatın
Arkadaşlar bende bir sosyal fobiydim çok zor günler geçirdim.insanlardan uzaklaştım dışarıya bile çıkmak istemiyordum öyleki aynı anda elim ayağım titriyordu helede biriyle yanyana geldiğimde heycanlanıyordum,kıpkırmızı oluyodum ve saçmalıyordum hep rezil oluyodum artık bazıları beni görünce gülüyordu dalga geçiyordu ve çalışan bir insandım gittikçe kötüye gidiyordu.tamamen cesaretim kırılmıştı ve zaten kendime güvenim yoktu olanda silinmişti.korkuyla yaşıyordum ya kapı çalınırsa ya biri gelirseya yine rezil olursam diye kahroluyodum.hayat bitmişti benim için yaşamak bile istemiyordum.o kadarki bitmiş tükenmiştim doktora gittim aurorox verdi hiç bi faydasını görmedim.sonra başka bir şehirde tekrar gittim bu sefer paxera verdi doktor kullanmaya başladım ve aynı zamanda çalışıyordum yani insanlarla iletişim halindeydim bir kaç ay geçti bende değişiklikler oluşmaya başladı heyecanm yavaş yavaş azaldı ve artık yüzüm kızarmıyordı elim ayağım titremiyordu daha sosyal olmaya başladım yüksek kişiler geldiğinde bile çok normal davranıyordum ve konuşuyordum (maşallah)1 yıldır kullanıyorum artık bu sorun geçti diyabilirim tabi yine bazen utanma,çekinme,heycan oluyor bu her insanda var önceye göre yüzde 90 düzelme var çok şükür hı birde bu sitelerde gezinirken polenin sosyal fobiye iyi geldiğini duydum ve onuda kullandım onunda etkisi olduğunu düşünüyorum.tabi korkularının üzerinede gideceksin insanlarla ilişki halinde olacaksın zamanla ilacın da etkisiye artık davranışlar değişiyor ve yerini daha normal daha olağan ve daha doğal davranışlar alıyor ve artık kronikleşiyor huy haline geliyor.demek şstediğim ümitsiz olmayın psikiyatriste gidin (özellikle paxera nın çok faydasını gördüm zamanla gramını yükseltmişti ve polende kullandım )mutlaka insanlala diyaloğa girin siizde değişeceksiniz ben seren
Ben yirmi yıldır çekiyorum bu ızdırabı bunun çaresi yok çok uğraştım hayattan koptum yapayalnızım kabuğuma çekildim ölümü bekleyen mahkumlar gibiyim
Bence sosyal fobi denen bir şey yoktur bilgisizlik vardır!! insanlardan neden utanayım ki!
Evet bu sf benimde hayatımı oldukça olumsuz etkiliyor. kimseye çay kahve servisi yapamıyorum oldukça heyecanlanıyorum ve ellerim titriyor heyecandan resmen.üstüne giderek atlatmaya çalışıyorum ilaç tedavisinden yana değilim eğer bu düşünce ile alakalı bir durumsa bu düşüncelerden kurtulmam gerekiyor öncelikle ama bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum bu rahatsızlığı atlatmış olan arkadaşlar varsa bunu nasıl yaptıklarını analatabilirlermi lütfen….
Ben bu sosyal fobi belasıyla cok uğraştım sonuç hep hüsran cok moralim bozuk artık cok ciddiyim intihar an meselesi….
yav arkadaşlar yorumlarınızı kahkaha atıp gülerek okudum:D:D.valla bende sosyal fobiye yakalanmısım:D:D..bizim harbi psikolojimiz bozuk:))biz saglam degiliz size söyliyim:)..bence ne yapmamız gerek biliyo musunuz?sosyal fobili olanlarla sosyal fobisiz olan insanları ayırıp bir arada yaşatmak..çünkü sosyal fobisi olan insanın halinden bi tek sosyal fobililer anlıyo:D..haksızsam haksızsın diyin.mirkan emn facebook adresim..grup kurun kesinlikle katılırım..aslında ben çok neşeli biriydim niye yakalandım bu fobiye anlamadım..:D:D..haydin hoşçakalın arkadaslar:))))
bu illet okadar zor bir durum ki tam kurtuldum derken içinden hortlayan bir canavar gibi çıkıyor küüüüt diye seni devirip geçiyor …hayatın başarısızlıklarla dolu sana dünyada cehennemi yaşatıyor….kahkaha atan arkadaş neye gülüyor anlamadım….bize ağlamaktan başka birşey yok bu dünyada bence ağlayalım çaresizliğimize acizliğimize
ben hep ağlıyorum gözyaşım kurudu bu dünyada ağlamaktan….yaşayamadıklarım yapamadıklarım başaramadıklarım içimi kor gibi yakıp kavuruyor….hiç birşey teselli etmiyor insanı dünya kapkara işte gözünden yaş akmasa bile yüreğinden kan damlıyor her zaman hiç durmadan acı çekiyosun çaresizce….
slm arkadaşlar bende sizdenim maaşalah bayada kalabalıkmışız toplansak bi araya aşiret olurz inandığım bişey vardır mutlaka her derdin bir dermanı vardır anlayacağınız dermansız dert yoktur ama mesele o dermanı bulmakta lütfen bu kadar karamsar olmayın aslında en iyi ilaç korkularımızın üstüne gitmektir inatla, ama şu cesaret yokmu kör olasıca ne yapıyosa şu cesaretsizliğimiz yapıyor bize..
İlk başta ben çok mu çok kapanıktım, birazcık açıldım, ama yinede umudum var, bi ara bende çok sıkıntıya girdim, üzülmeyin yani umut var, benden bi tavsiye içinizde ne sorun problem varsa kağıda yaz, aklına ne gelirse, pskoloğum sölemişti bana, gerçekten de faydası var, içini döküyorsun ve bir de sırınızı paylaşabiliceğiniz bir arkdaşınız yada kardeşiniz olsun, iyi günde kötü günde size yardım edecektir. Arkadaş gruplarının içine girmeye çekinmeyin, size bişey demezler, bende giremiyorum ama cesaretinizi topladığınızda gerçekten yapabiliyosunuz, Eğer böyle devam ederseniz yenersiniz, ama birden olmuyor, yavaş ve sakin… Ve aynı şeyleri yapmayın tek başınıza da olsa dışarı çıkın temiz hava alın, arada bir piknik yapın içiniz ferahlar, Saçınıza başınıza değişikler yapın, Geleceği ve geçmişi düşünmeyin ”ANI YAŞAYIN”,
Bilgisayardan da uzak durmaya çalışın sizi hayal dünyasına sokuyor çünkü, ben geçen sene hergün bilgisayara girerdim, hiç dışarda kendimi toparlayamazdım, Sosyal aktivitelere katılın,
Unutmayın aniden açılamazsınız, aşama aşama atlatıcaksınız. Fobiyi yaşayan biri olarak tavsiyem; gerçekten yenebiliyorsunuz
///LÜTFEN OKU///
bu durum için ilaç gerekli bence.Ben kullanmaya başladıktan sonra biraz düzeldim.Aniden bıraktım.Başladım yine tribe girmeye.Acilen kullanmya başlıcamm.
Bu işin çözümü kararlı olmakta yatıyor. Ben de psikiyatra gittim, ilaç verdi ama kullanmadım. Bunu ilaçsız da başarabileceğime inanıyorum. Bir de bu iş biraz da özgüven meselesi olduğu için kendime daha çok özen göstermeye karar verdim. İnşaallah hepimiz de atlatırız sosyal fobiyi. :D
Bende çektim arkadaşlar bu sosyal fobiden.. sınıfta ne rezil olduğum zamanlar olmadı ki,ne dışarıda bir yerlerde olmak istediğim zamanlar oldu..geçti ama biraz daha. şimdi daha iyiyim.depresyona girmiştim bu gibi nedenlerden dolayı ama atlatıyorum.önerim şunlar; İYİMSER OLUN,ÖZGÜVENİNİZ OLSUN,KARAMSARLIKTAN KURTULUN.yapabilirsiniz!
arkadaşlar bence aşırı derecede olan bi sosyal fobikim , ama nasıl yenicem bilemiyorum ALLAH herkese yardım etsin, ben hayatta tekim, yalnız başımayım,kimsem yok, annem , babam , kardeşim var,umutsuz,çaresiz,hayallere kapılıp giden kendini hiç sevmeyen bir kzıım.Ben bunu yenmek istiyorum internet siterinden psikologları inceleyecceğim , bu fobiyi nasıl yeneceğimi araştıracağım ve denemeye çalışacağım , nasıl olacak ne yapacağım bilmiyorum.Ağlamaktan bıktım usandım mutlu olmak gezip dolaşmak gülmek , evet gülmek , gülebilmek istiyorum.Utangaçlığımdan kurtulmak sosyal aktivitelerde bulunmak istiyorum.ALLAH HERSE YARDIM ETSİN,ÜZÜLMEYELİM DERDİ VEREN ALLAH DERMANIDA VERİR…
merhaba arkadaşlar yazılarını okudum bi cok durum bendede var gecen sene arkadaşım sayesinde atlatmıştım cok sosyal biriydi onunla birlikte tkla takıla bayağı yendim diyorrdum ama bu birilerine bağlı olmakla tam olarak geçmiyor yine aynı durumdayım suanda demk istediğim tekrarlıyor kökten çözülmezse psikoterapi alıcam artık kendi kendize yenmeye çalşsanızda olmuyor bu bnce sizde gidin derim bu şeklde iyilşeen çok insan var kendi kendime çözücem deyipde haksızlık yapmayalım kendimize ve bu işi uzmanına bırakıp yardım isteyelim tedavim bitince burayasosyal fobisiz birey olarak tekrar yazıcam inşallah görüşmek üzere..
Aynı sorunlar bendede var..Liseden mezun oldum hala geçmedi uniye hazırlanıyorum. Ayrıca bu sıkıntıdan kaynaklı oldgunu bıldıgm sureklı karın guruldaması var bende..Bugn psik. te gittm ılac verdı 10 gun snra tekrar gtcem.Sözün özü arkadaslar ıcınızdekı ses istedgı kdr başarısızlıgı size telkın etsın ”geçmez bu dert” desin bu gerçekten gecici bişeymiş..Doktor um bana aynen bunları söyledi 19 yasındayım geç kalmış sayılmam..kaç yasınzda olursanz olun şiddetle tavsiye edıyorum tek basınıza yenmek zor çunkü…:/
Arkadaşlar benim tavsiyem hemen ilaca basvurmak yerine sosyal ortamlara girmeniz.Örnegin bir yemek kursu veya fotografcılık egitimi gibi.Bu gibi yerlerde yeni arkadaslıklar kurarak bu fobinizi yeneceginizi dusunuyorum.ben öyle yaptım oluyor .) herkese hayatında başarılar.