Merhaba Tülay Abla, yaklaşık bir kaç haftadır yazdıklarınızı takip ediyorum. Sizin birkaç tane yazınızı okudum ve gerçekten çok anlamlı buldum. Yazdıklarınızda haklı olduğunuzu gördüm ve daha sonra yazılarınızın altındaki birazcık da olsa özgeçmişinizi okuyunca, size bir mail göndermek istedim…
Ben 20 yaşındayım. 17 sene Türkiye’de yaşadıktan sonra Avrupa’ya babamın yanına geldim. O, yıllardır Avrupa’da yaşıyordu. Daha önceki yıllarda senede bir kere izne geldiği zaman kendisini görürdüm. Son 5 yıldır işlerinin yoğunluğundan hiç izne gelememişti. Ben babamın isteği ile buralara geldim. Buraya geldiğim ilk günden beri babamın yanında çalışıyorum. Daha sonra hem okul hem işi birlikte yürüttüm. Bambaşka bir ülkeden bambaşka bir ülkeye geldim tam 17 yaşında. Tam ergenlik çağımda. Tam bir şeyleri görebilme çağında. Ne yazık ki bu çağımda bu güzel yaşımda ben dil öğrenmek zorundaydım. Anneme ve kız kardeşime sahip çıkmak zorundaydım ve hiç tanımadığım sadece iyi olduğunu tahmin ettiğim bir adamla, babamla yaşamak zorundaydım. Babamla çok sorunlarım oldu. Bize karşı çok haksızlıkları oldu. Bunları hep düşündüm, hep düşündüm, boş veremedim gecelerce uyuyamadım. Kendime çok kahrettim niye böyle diye. Çok emek verdim, çok çalıştım. Akranlarım gezip dolaşırken, kız arkadaşları varken ben çalışmak zorundaydım. Çalışmakla kalsa iyi, babam gibi bir adamla uğraşmak zorundaydım. Beni çok mahvetti. Onunla yaklaşık iki buçuk sene çalıştım. Hayatımda geçirmiş olduğum en kötü dönem buydu diyebilirim. Tamam önceden geçirmiş olduğum kötü dönemler de vardı ama bu babamla olan sorunlarım beni çok üzdü. Bunları başkaları yapsa üzülmeyecektim ama babam yaptı. Bu olaylardan sonra psikolojimde çökme hissediyordum. Bundan üç ay önce bir psikologa gittim. Bu tedavi halen sürüyor. Bu tedavi bana çok şey kazandırdı ama dil yetersizliğinden dolayı kendimi iyi anlatamadım. Benim kendimle ilgili şikayetleri şunlar;
– Özgüven eksikliği
– Kendini eksik hissetme
– Gelecek kaygısı
– Çekingenlik
– Çok sık olmasa da uykusuzluk
Arada bir bile olsa başarılarım oluyor ama bunları hemen unutuyorum, belki de hatırlamak istemiyorum. Özgüvenim iyi olduğu zaman diğer korkularımı pek yaşamıyorum. Ama bu durum devamlı olmuyor. Bütün amacım özgüvenimi yerine oturtmak ya da daha doğrusu bir daha gitmeyecek mişcesine kazanmak istiyorum. Çok çaba sarf ediyorum ama bazen çok yoruluyorum. Tamam diyorum, bitti diyorum. Tabiri caizse nefes nefese kalıyorum. Sizce ben hep böyle mi gideceğim yani kendisine özgüveni arada bir gelen, bazen kendisini küçük hisseden, bazen iyi hisseden gelecekten çoğu zaman kaygısı olan, bir kız arkadaşı olmadığında üzülen olunca sevinen kısacası pozitif düşünmeyi tam öğrenememiş biri mi olacağım?
Size sorunlarım ile ilgili küçük bir özet çıkarttım. Umarım bana bir cevap yazarsınız. Yazarsanız çok mutlu olurum. Sorunlarımı doğru yazmaya çalıştım çünkü önerileriniz benim için altın değerinde olacaktır. Cevap verseniz veya vermeseniz de size çok teşekkür ediyorum çünkü bu mailli yazmak bile bana bir şeyler kazandırdı. Tabii ki burada yazacağınız yazı benim bir anda bütün sorunlarımı çözmeyecek ama şimdilik bana yol gösterecektir. Şimdilik diyorum çünkü ben İstanbul’a gelip sizden profesyonel yardım almak istiyorum. Bu konuda da beni aydınlatmanızı rica ediyorum.
Saygılar
Rumuz: Sıradan bir vatandaş
Sevgili arkadaşım,
Mutlu olmak için değişimi göze alman beni çok heyecanlandırdı. Bu kadar genç yaşta sorunları ile yüzleşmeyi göze alan çok az kişi var. Değişimin gerektiğini farkında olman bile bir başarı.
Babanla ilgili sorundan başlayalım; Bizler en büyük travmalarımızı çoğu kez çocukluğumuzda alıyoruz. Hani psikologlar tedaviye başlarken önce çocukluğuna inmek ister ya. Çocuklukta ve gençlikte yaşananlar hayatımızı belirliyor. Yani aile büyüklerinin yaptıklarından etkileniyoruz. Çünkü onları mükemmel olarak görüyoruz ya da görmek istiyoruz. Oysaki onların da çok yanlışlar yapabileceklerini kabullenmemiz gerekli. Babana biraz dışardan bakmaya çalış. Onun yaşadığı koşullar neydi acaba? Babanın annesinin ve babasının ona verdiği eğitim yeterli miydi? Baban, anne ve babasından ne kadar sevgi görebildi acaba? Babanın çocukluğu nasıl geçti acaba? Kazandığı kötü davranışları kimden öğrendi acaba? Ona yardımcı olan oldu mu acaba?
Eğer bunların cevapları babanı haklı çıkarıyorsa bence ona kızmak yerine ona yardımcı olmalısın. Hatta onu koruma altına almalısın. Eğer bu şartların hepsi iyi idi de baban kötüyse o zaman babanın içindeki kötü ruh onu yenilgiye uğratıyor demektir. Şimdi sana bir anektot yazmak istiyorum:
Amerika’da yapılan bir araştırma sırasında ilginç bir aileye rastlamışlar. Hemen incelemeye almışlar. Baba adam öldürmüş ve uyuşturucu kullanmaktan ve satmaktan hüküm giymiş ve cezaevinde. Adamın iki tane oğlu var. Büyük oğlu kendi gibi aynı suçlardan cezaevinde yatmakta. Küçük oğlu ise dürüstlüğü ile ün salmış ünlü bir avukat. Önce cezaevindeki oğulla gidiyorlar. Neden böyle bir hayatı seçtiğini soruyorlar. Şöyle cevap veriyor;
“Babam da cezaevinde. Onu örnek aldım kendime. Başka çarem var mıydı?” diyor. Ünlü avukata aynı soruyu soruyorlar; “Babanız ve kardeşiniz cezaevinde siz nasıl oldu da bu kadar ünlü bir avukat oldunuz?” Avukat şöyle bir cevap veriyor;
“-BAŞKA ÇAREM VAR MIYDI?”
Sevgili arkadaşım eğer babanın yanlışlarına takılır kalırsan ileride sen de babana benzeyen biri olarak yaşarsın. Ama amacın hikayedeki gibi ünlü avukat olmaksa çok çalışman gerekiyor. Sen de zaten değişmek istediğini açık yüreklilikle ortaya koydun. Babanı ailenin bir büyüğü olarak kabul edip gerekli saygıyı göstermeni tavsiye ederim. Ama senin yolun babanın yolu değil. Mücadele edip özgüvenini kazanman gerekiyor. Peki onu nasıl kazanacağım diye soruyorsan. İnsan mutsuzluğun nedenini bilmeden mutlu olamaz. Seni mutsuz eden her olay veya insanı tanıdığın zaman kendini de tanımış olacaksın. Özgüvenin temel taşı kendini tanımaktır. Özgüven öğrenilebilen bir duygudur. Öğrenmeye kendini tanıma ve kendine yatırım yapmakla başlayabilirsin. Senin de dediğin gibi bütün sorunları burada iki satır yazıyla çözemeyiz. Ama en azından bana yazman bile değişim için adım attığını gösterir. Profesyonel yardım konusunda elimden geleni yaparım. Denizyıldızlarını bilir misin?
Adamın biri sahile vurmuş binlerce denizyıldızını güneş doğmadan denize atmak için kan ter içinde yere eğilip bir denizyıldızını alıp denize fırlatıyormuş. Uzaktan kendisini izleyen ama ne yaptığını bir türlü anlamayan bir yazar gelip ne yaptığını sormuş; “Birazdan güneş doğacak. Eğer bunları denize atmazsam hepsi ölecekler” demiş. Yazar çok şaşırmış; “İyi ama burada binlerce denizyıldızı var. Hepsini atamazsın ki, ne fark eder?”. Bir yandan da denizyıldızlarını denize atmakla uğraşan adam eğilip yerden bir denizyıldızı alıp onu denize fırlatırken kendisini dikkatle izleyen yazara; “Bak bu denizyıldızı için fark etti. O yaşama döndü” demiş. İşte ben de bu hayatta kaç tane denizyıldızı kurtarabilirsem o kadar mutlu olacağım.
Sevgiler
Tülay Bilin / 04.02.2007
Tülay Bilin kimdir?
Tülay Bilin çok uzun yıllar Hürriyet Gazetesinde çalıştıktan sonra, Nisan 2006‘ya kadar Dünya Gazetesinde İnsan Kaynakları Müdürü olarak çalıştı. Uzun yıllardır kişisel gelişim konusunda aldığı eğitimleri 10 yıldır profesyonel olarak çevresiyle paylaşmaktadır. Şirketlere verdiği eğitimler devam etmektedir. Ayrıca kişisel olarak sorunlarını çözmekte zorlananlar için de yüz yüze görüşmeler yapmaktadır.
Merhaba
Bu sorunların %80 bende de mevcut. özgüven eksikligi, gelecek kaygısı,çekingenlik.. bi olay yaşadığım zaman anın da kafama takarım. bu durum babamda da var :s
….
Böyle bi yazıyı okumam çok iyi oldu.
Teşekkurler.
Yazınızdan etkilendim umarım bizlerde o deniz yıldızları kadar şanslı oluruz. deniz yıldızıyken o denizi görüpde ilerleyememek çok kötü bi durum olsa gerek… bi de şöyle bi kötü durum var ya o adam denize değilde başka bir yere atarsa o daha da kötü. benimde çevremde yaşadığım olayları danışıp hatam nerde diye sorduğum insanlar var ve ilişkimle ilgili problemlerim oluyor. çözüme ulaşmak yerine hoş onların önerileride bir çözümdür belki ama kimisi devam etmeli ve düzeleceğini umut et elbet düzelir…
kimisi bırak gitsin sen onun gibi düşünemezsin… umarım benimde denize atacak insanlarım olur ama tabiki yılana sarılmam için değil :)
Ben yıllardır içinde bi duyguyu kaybettiğimi biliyorum bunu deişik şekillerde yorumladım kendimce. arkadaşlarımdan ve insanlardan uzaklasıyorum halada bu böyle.kaybettiğim bu duygu özgüvenimmiş bunuda daha yeni anladım yazınızı okuduktan sonra
Ozguven eksıklıgı olanında olmayanında takıp etmesı gereken cok onemli bir konu
bizde her daim takip edıyoruz
tesekkurler yazınız ıcın
Benimde aynı böyle sorunlarım var.yaklaşık 4 yıldır çekiyorum.bu sorununda sadece ailemden kaynaklandıgını düşünüyorum.çünkü küçükken şiddete magruz kalırdım..ama
bu saçma duyguların benim irademden daha güçlü olamayacagını düşünüyorum ve ben bunu yenecegim diyorum kendi kendime.bide insanlar bizi özgüvensiz görmüyor biz kendimizi öyle görüyoruz diye düşünüyorum :)…
gerçekten teşekkürler ..
Mrb ben ailemin kendi adıma verdiği yanlış kararlardan dolayı şuanki hayatımda o kararların ceremesini çöekmekteyim ve 29 yaşına geldim sözün açığı bir baltaya sahip olamadım hep yanlış yaptım hayatı kimsenin bana öğretmemesinden dolayı şimdiise geriye baktığımda bir hiç ilersi ise yok sadece nedensiz yaşar oldum hep yıkıldım çok çabaladım ama buna allah ta izin vermeyince çuvaldım geriye iki çözümüm kaldı ya kendimi canlı bomba olarak ortaya çıkarıp patlatacam yada beni bu zamana kadar üzen yaradana isyan ve canımı alması için dua edecem başka yol kalmadı bu ülkede çünkü insanların değeri yok bunu gördüm şimdi ise sadece bir asalak gibi yaşamaktayım
Aslında dışa vuramadığımız ama içimizde yaşadığımız sorunlar hep aynı pes etmiyoruz bişeylerin iyi olması için çalışıyoruz ama diğer taraftan kaybettiklrimiz…
Hakan bey içinde bulunduğunuz sıkıntılara kendinizce cözümde bulmussunuz ama inanın bu cözüm değil,geçmiş bakarak sadece acı cekersiniz,geçmişte yaptığınız hataların yerine ileriye dönük basarılı olma cabaları göstermelisiniz.geçmişteki hatalara bakıp aahh cekmeyin eğer bizi yaradan geçmişte yasadıklarımızı sürekli dönüp bakmamızı isteseydi ensemizdede gözlerimiz olurdu…
Bende tıpkı oleyım….
olayı yasayan genc kıs gıbı …aslında aılesel bı sorunum yok gayet memnunum…ancak ınsanlardan çok çabuk etkılnıorum..bu fikir değil.. mutlu olmak yada olmak dıe taımlayablırım…sabh okla gıdıp mutsz yuzler gorunce ozllkle bna tavrlı duruslr..bunlr bnı çk üzr..ve ne alaka şimdi diyen olablr ama olaylar bırbırıne bağlanr ve butun gunm mahvlur….snra kndımde sorun arar kndımı suçlarım….
hç alakası ılgısı olmayan olaylardn kndıme pay çıkarırım…tuhaf bı guvnszlk var…farkındyım ve ben ne zmn bu duygudan uzaklaştıysam hep basarılı oldum…çünkü inanıorum insan gerçktn istyıp çablrsa olmıck sey yok….ama gvnszlık ozllklede kndısıne olan..işte o an :( zatn yrgnlk çeker ve yrgn bden ne kdr güçlüklre dıreneblrkı !
ve bende zrrarn neresnden donülürse kardır dıerekten hayatmda bnı bu tur dsncelere meyllndren insanları uzklstrmaya krr vrdm…düşünüorumda ne kdr scmalamısım dıorm..zaten kaç gnlk dnyakı..ölüp gıdecksn..ya snra???elime bişey gecmedı , gz gore gore kybetmyı secmk ..bn buna göz yumamam!!!
önce kndıne gvnmelı ınsn snra devamı gelır zaten..hayatı seversın,hayaller,hedfler,gerçklşirler….ve mutlu son!!!ve solemedn gecemıcm,insan ınanmayark soledıgını dusunse dhı olmsz laflar gerçkten ınsanı negatf dusunmsni sağlıo….ne kdr aptlım falan dıosunz saka maka ..snra durup dusunuosnz..abi hrbi bn aptlmıyım..derken…bi bakıosnz kı bynınz bunu kabllnms bıle….
onca gzl kelıme varken yalan yda gerçk butun kötülkleri uzak tutmalı hayatmzdan!!!çünkü mutlu sonlar bizi beklıo :d
Mrb herkese bende hayattan tat almayanlardanım ama yinede yavrularım beni hayata bağlıyo kendime güvenim azaldı psikoloğa gitmeyi düşünüyorum yazıları okuduğum zaman herkesin kendine göre sorunu olduğunu görüyorum.allah herkesin yardımcısı olsun inş..
Yorumları okudum ve herkesin problemleri olduğunu gördüm ve hiç şaşırmadım…eğer problemsiz biri olsaydı işte ozamn şaşırırdım…en ufak farenin bile problemi war..kediden kaçmak …neden bizimde olmasınki…hata yaparak öğrenmediye bir durum war …eğer hiç hata yapmasaydık nasıl öğrenecektik…hatalar,yanlıslar insanın olgunlaştırmada 1.dereceden etkilidir..cenk arkadasımızın son sözüne hayran kaldım ;)eğer bizi yaradan gecmişte yaşadaıklarımaza sık sık bakmamızı isteseydi ensemizde de gözler olurdu ;) güzel paylasım tskürler ;) manga yorumu da 10 numara ;)
Gerçekten güzel bir yazı inş bende çok ünlü bir avukat olacam allahın iznyle benmde babamla bazen problemlerm olur ama genlede her zaman 1 2 gün sonra geçer babamda benm çok okumamı istiyor inş kazanacam bu össyi vede çpk ünlü bi avukat olcam söz veriyorum kendime…
Bendede var bu sorun nasıl gidrebilirm
Merhaba arkadaşlar ben de 11 yaşımda babamı kaybettim 10 yaşımda annemle babam ayrıldı zaten ve ben titiz mi titiz amcamın sorumluluğuna girdim ki ben özgürlüğüne düşkün biriyim amcam beni çok sıktı kendi istedii gibi biri yapmaya çalıştı beceremeyince kızdı bağırdı bu beni çok kırdı o yüzden lisede yurtta kaldım lise zamanlarımda çok ii arkadaşlar kazandığım gibi benden özgüvenimi çalan insanlarla da karşılaştım yazları amcamın tavırlarından bunaldığım için ç.kalede çalıştım orda kaldım ve üniversiteyi kazandım 2 yıldır üni okuyorum ama hala adapte olamadım düşünün ki hala 1 tane bile arkadaşım yok bütün gün yaptığım uyanıp bişiler yemek nete girmek boş amaçsız öle akşama kadar vakit öldürmek odamda sadece tv, pc bide arada sırada okuduğum kitaplar var ölmediğime şahit olan onun dışında canlı cenazeyim sorunun kendimde olduğunu düşünüyorum artık uyku düzenim çok bozuk bu okul hayatımı etkilio psikolağa gitmekten bile korkuyorum derdimi anlatamassam die okuduğum ilçede solistlik yapıyorum mesela şarkı sölüyorum ama konuşmaya gelince kelimeler çıkmıo ki şarkı sölemek kadar sahne performansı da önemlidir ne yapmalı acaba bu saatten sonra bişiler düzeltilebilir mi bana nasıl yardımcı olabilirsiniz tülay hanım
Herkesin aynı sorunları yaşadıgı ama kendine itiraf edemegi sorunlara deginmiş arkadaşımız ama ona karşı aldıgı cevap ayrı bi güzel bunları okumak çok etkileyici ama okuyup bitirdikten sonra kapattıktan sonra bide bunları unutmasak sonuna kadar devam etsek sıkılmasak hemen bunun için ne yapmalıyız peki… ?
Içinde bulunduğum durum beni çok üzüyor hep kendime güvenmek istemişimdir ama dış faktörler buna engel oldu zincirleri kıramdım henüz 14 yasındayım ama bu kadar çok şey yaşamak beni çok yordu özgüven eksikliği o ladar hissedilir oldu ki 4 aydan beri hiçbir yere çıkmıyorum evden okula ouldan eve okuldada durum farklı değil insanlar bana farklı gözlerle bakıyor sürekli en iyisini iştemişimdir ama yapamadım aşağılık kopleksim yok sadece özgüven eksikliğim var insanlardan nefret etmeye başladım artık ne yapacağımı bilmiyorum annem ve babama bu durum yansıtmamaya çalııyrum ama elbet bir problem olduğunu anlıyorlar herneyseee bu bnm kaderimm onu değştirmekse ince bi r iplik kumaşına bağlı…
Slm yazdiklarini okudum.suan sen baskalarin ne dedigine bakma onlar sana yardim edemez her dilden baska birsey duyarsin buda senin kafani karistirir, psikoloktan anca destek alabilirsin ve o sana yardim eddebilir cünki o bunlari biliyor.senin babanla mücadele etmen caba sarf etmen aylene baka bilmen ne güzel birsey bunun icin kendinden gurur duymalisin ve herzaman haline sükret sonucta dünyada o kadar cok kisi varki birisinin gözleri görmez kimisi yüregemez sakat yada baska tür hastaliklari var e ona bakarsan bunlar bile hayatindan memnun yani cogulari. her insan aynidir hepimiz ayni sey icin üzülür ve ayni seyler icin seviniriz insanlik budur iste.kendini hic kücük görme cünki sen sensin kendin icin yasiyorsun kendini baskasi icin üzme sen kendin bu hayati yönetiyorsun kimi hayatinda istiyorsun kimi istemiyorsun buna sen karar verebilirsin. kendinle hep positiv ol ama hic insanlari kücük görme cünki o zmaman hic mutlu olamazsin hep insanlara yaklas onlarla konus hayatlarin zor nasil olduklarini insanlari hayatindakilerini tanimaya calis degisiklik yap hayatinda ve kafani lüzümsüz seylerle yorma yani icini karartacak seyler aklina gelirse hemen baska birsey düsün yada bir fim izle beynini baska seylerle mesgul et. benden bu kadar inshallah yazdiklarim ise yarar ama herseyin ilacida islamdir insan sadece islamda huzur bulur allaha dua et namaz kil kuran oku ve nekadar cok huzur bulacagini kendin göreceksin . hadi selametle kardesim kendini iyi bak
Arkadaşlar bende de sizin gibi özgüven sorunu wardı taa ki bu yazıyı okuyuncaya kadar.. ;)
eğer biz gerçekten değişmek istersek neden olmasın ki?
allahın izniyle ben de bu sorunu yeneceğim…
Hep duyarız ya çocukluğa inmek gercektende cok anlamlı 23 yaşındayım ve biçok kabiliyetimin olmasına rağmen bunları kullanmakta sıkıntı çeken biriyim coğu zaman olaylarda yaptığım espriler yada bakış açısı insanların ilgisini çekiyor ama bunları heryerde kullanamıyorum:( işte buda özgüven oluyor bu yazıyı okuduktan sonrada ii anladımki artık bunu aşmam gerek bunuda sizlerle bi nick altında paylaşark ilk adımı atıyorum. benim sorunum başındada dediğim gibi çocukluğuma dayanıyor hep yakın çevremin beni sevmediğini düşündüm yada saolsunlar düşündürdüler hep bi eleştiri altındaydım o cocuk yaşımda napsam bunlara yaranamam düşüncesi aklıma işlemişti melesa müziğe küçük yaşta ilgim vardı enstürümanlar çalardım bu hiç bi zaman takdir edilmediği gibi ben başka bi müzik aleti istediğimde bana saatlerce nasihat verdiler o enstümandan buna gecilmez die yaşımda daha 10 falan sonrasında tabi nolcak müzikten soğudum sonra yılar gecti hep o insanların aklında benimle ilgili bi şüphe vardı bu hiç silinmedi üniversiteyi bitireceğime kimse inanmadı bora yalan atıyodur lafları ara ara kulağıma hep geldi bende hep kendimi boşver olum senin kime ihtiyacın var şeklinde telkinler etsemde içimde bu buyuk bi yara vermiş hiç farketmemişim şuan bunların verdiği ezik ve yanlızlık duyguları bana özgüvenimi kaybetmemi sağladı. önceden başaramaz dediklerinde başarırdım ama artık çöktüm yanlız bi hayatın içinde kayboldum dışardan ailem dahil herkez mutlu biri zannediyor gününü gün eden nçünkü baktığında istanbulda bekar evi olan kendi mesleğini yapan biriyim kimseye ihtiyacı olmayan işte bunlardan dolayı beni bu hale getirenler bile günümü gün ediyorum zannediyolarya işte onların yüzüne günümü zehir ediyorum bunu kimse bilmiyor…
Merhabalar bendede malesef bu eksilkik var yaşım ilerledikçe çok daha fazla artıyor psikolojimi altüst ediyor.ankarada memurluk yapmaktayım ve özgüven eksikliyinden dolayımı panik ataklıkmı bilmiyorum ama çok aşırı bir şekilde kekeliyorum ve iş haytımı çok olumsuz etkiliyor lütfen bana yardımcı olun
Bendede bu sorunlar var ve deniz yıldızı hikayesinden çok etkilendim.
Arkadaşlar bendede özgüven eksikliği var kendimi eksik hissetmem yüzünden şıpsevdi oldum yani her gördüğüme aşık oluyorum.çekingenim.insanlarla iletişim kuramıyorum.okulda sürekli neden konuşmuyorsun diyorlar sesim çıkmayacak die ödüm kopuyor.biri şakayla birşey dese hemen alınıyorum üzülüyorum
Yukarda arkadaşların yazıdıgının çogu bendede var.ama nedense bu beni daha çok kapsamış kurtulamıyorum.bazen öle an geliyorki insan kapattıgı çeşmeyi acaba kapattımmıydı diye düşünoy ve tekrar bakıyo.yaptıgım her işi 2 kere kontrol etmeye başladım.biri bişey dediginde cevabından emin oldugum şey hakkında kuşkuya düşüyorum ve kaçamak cevap veriyorum.ama ne yapsam olmuyo.umarım burdan okudugum bilgiler işe yarar
Yahya aynen benle öyleyim ya mesela bi çeşmeyi kapatsam tam kapattımmı diye bakıyorum bakmazsam varya bi daralma oluyo içimde
Arkadaşlar ben şıpsevdiyim.özgüvenim olmadığı için her gördüğüme aşık oluyorum.okulda rehberlik öğretmenim beni yanına çağırıp beni konuşturmaya utangaçlığımı yenmem için beni konuşturmaya çalıştı ama benim içimden hiç konuşmak gelmiyordu.sesim tuhaf çıkıyor sanki.15 yaşındayım arkadaşlarımda şıpsevdi olduğumu biliyorlar.okuldaki öğretmenlerime bile aşık oluyorum.gerçekten şaka yapmıyorum.hep mutsuzum hep ağladım bugüne kadar
Ben 9.sınıfa gidiyorum yurtta kalıyorum ve kendime hep soruyorum bu ben ben miyim diye artık sıkıldım kendimi bi ağaç kadar yaşlı hissediyorum yeni ortama girmiş olmam mı etkiledi acaba beni ben cıvıl cıvıl kabuğuna sığmayan biriydim…şimdi niye böyle özgürlüğümü istiyorum kafamdan geçeni şakkadanak söylemek acaba gülerler mi esprime demeden pat diye espri patlatmak ben buyum diyebilmekya da acaba yanlış anlaşılır mı diye düşünmeden bi şeyler yapmak istiyorum kendimi özgürce ifade etmek istiyorum yaparım demeyi o kadar özledim ki…
Ben ben olmak istiyorum arkadaşlar yardım edin!!! ama beni belki çevrem de cok etkilemiş olabilir mesela dersane müdürüm beni yanına çağırıp ceren sen kendine çok güveniyosun bu iyi değil dedi hem dekaç defa sonra arkadaşlarım sen her şeyi elde edebileceğini düşünüyosun ama yapamazsın dediler ve daha neler neler…ben kafamdaki soru işaretlerinin cevaplarını ararken bi de baktım lisedeyim…farklı şehir farklı arkadaşlar farklı her şey beni çok etkiledi kabuğuma çekildim ama bu benin ben olmadığını bildiğim için farkına vardım her şeyin artık ben eski cereni istiyorum başka hiç bişe istemiyorum yardımedin..
Slm.bndede özgüven eksiklği var..ben duygularyla hareket etmeyi unutmuş tamamen mantıklı yollarla harekt eden biriym.yani babam gibiym denilebilir..benm sorunm şu.çekngenlk,sevigiyi unutmş,değer vermeyen,hayalkırıklığına uğramış biriym..geleceğe kaygm yok..çnkü yaşamak için bi nedenim yok..şımarık değilm.çok ciddiym..aslnda sebep kardeşlerm oldu..bişi olduğu zamn hyr demesini bilemeyen biri oldğm için hep ezildm..kmseyede güvnmedm..ama güvnmedn yaşayamam bilyrm.çocuklğm iyi geçmedi.şmidyse çocuk gbiyim bazn..inanın suratmdaki sivilceyi,kilomu,saçımı hiç bişeyi dert edyrm..kmseyi takmıyrm..güzellğede önm vermyrm..robot gbiym..otomatğe bağladm hayatı:):)..herşeye gülüyrm..modaya uymyrm..sıkıntıları kndime atyrm..tek önm verdğm müzikler..annm saolsn çocukken bizi televzyon gbi bişeye maruz bıraktığı için.müzik dinyrm başlıyrm hayal kurmaya..5 senedr bu böyle..millet kulaklarıma acıyor..ben takmıyrm..inanın kaç kere mp3 değiştirdğimi anlatamam vede pile verdğim parayı..dedemle babamın kırdklarını..19 yaşndaym..ama yaşımla ilgim yok…65 yaşımdaki ananem bile bnden daha iyi konumda..psikoloji tedavi gördm yat dediler yatmadım.çnkü o beyni durduyormuş..ama pişman oldum..şmdi tms tedavisi düşünyrm ama teyzem kızdı napyrsn sen die..artk ilaçlardan da bıktım kesn çözm yolu istyrm..anından bitsn..beynm yorgn ruhmda..inanın allaha olan inancım olmasa bedenm bna emanet olmasa,günahlarım olmasa şurda ölmeyi terch edrm..her zamn bi umt vardr yaşadıkça ama bnm ruhm tükndikten snra beynm durduktan snra nefesi sadece mecburen aldktan snra ne anlamı var yaşamın..sadece dedğim gbi 85 yaşındaki insanlar gbi ölmeyi beklyrm..
Tülay hanım 40 yaşındayım psikolojiyle ilgili yazıları çok okuyorum hayata bir noktasından başlamak istiyorum hatta bazı adımlar atıyorum ama hayatın gerçekleriyle karşılaşınca geri adım atıp kabuğuma tekrar geri çekiliyorum.hacaba eleştirilmekten başaramamaktan alay edilmekten dışlanmaktanhata yapmaktan korktuğum içinmi vazgeçiyorum bilmiyorum. ayrıca mükemmeliyetçi bir yapım var ne yapmam gerekir
Merhaba hocam yazılarınızı okudum ben de sorunumu sızınle paylaşmak ıstıyorum. tavsıyelerınıze ıhtıyacım var, yardımcı olursanız memnun olurum.ben 21 yasındayım. hayat bana bu yaşta zehir olmaya basladı.bır uzmandan yardım almadım. ben de de zaman zamn olusan kaygılar var bazen özgüvenımı kaybedıyorum bunda cevrenın de etkısı var. her sey bende bıtıyor bunun farkındayım ama kendı kendıme yeterlı olamıyorum bırının destegıne ıhtıyacım var. mesela mahallemızdekı ınsanlar bana cok soguk gelıyor. onlarla konusmak, onlara slm vermek bıle ıcımden gelmıyor. desenız kı bana bu durum senı rahatsız edıyor mu evet hem de cook. ben konuskan bır ınsanım ama 2 yıldır kendıme guvenım yok ve bu butun hayatımı okulu derslerı etkiliyor.ogretmenlık okuyorum yaklasık 2 yıl sonra ogretmen olacagım ama kendımı o kapasitede görmüyorum ki bız ögrencılere örnek olacak ınsanlarız.aslında renklı hareketlı yasamayı cok sevıyorum ama bunları yapamayınca hayattan hıc zevk alamıyorum.kendımı bazen cocuk gıbı hıssedıyorum. ne yapmalıyım yardımcı olur muusnuz lütfen.
Bende bu hikayeden çok şeyler aldım gel gör ki bunu hayata geçirmek ömenli korkuların üstüne gitmek gerekli yüzleşmek en önemlisi
Merhaba hocam yasım 28 benımde sorunum ozguven eksıklıgı 7 sene evel ruhsal travma gecırdım 2 seneye yakın ruhsal tedavı gordum bu tedavı benım ıcın cok agır gectı bır an kendımı kaybetmekten korkuyordum cok sukur doktorlarımız sayesınde bu hastalıgı atlatık benım sorunum ıse ufak yasta babamızın alkolu ve kumar ıletı yuzunden bız kucuk yastayken babam eve alkolu gelırdı her seyden bır sorun cıkarır durduk yere bız abımle uyuorken bızı sırf ezıyet olsun dıye yataktan kaldırıp doverdı anneme ezıyet eder herseyden bı sey cıkarırdı bu babamın alkol ıletı yzunden orta ogrenımı bıtırıp okuldan ayrıldım hocam su anda ınsanlarla konusurken kımseyı cıdıye alamıyorum ınsanalr gozumde yapmacık gıbı goruyorum ınsanların gozlerıne bakamıyorum bı kızla konsuuyorum gozlerıne bakamıyorum dıye karektersız oluyorum lutfen bana bır yol gosterın hocam yardımınızı beklıyorum.
Merhabalar selamın alekum ben 28 yaşındayım.yukarıda yazılan yorum ve yazıların hemen hemen hepsine katılıyorum b.bendeki sorunları bir anlatsam halinize şükredersiniz.başlayayımı en başta müthiş kekemeyeim ve bunun akabinde panik atak ve aşırı hayacanlıyım ve bu üç unsur birleşince akonuşmaya çalışırken ağız mimiklerimde okadar değişiklik oluyorki allahıma şükür bir sorunum yok ama sakat ve özürlü durumdaymışım gibi karşı tarafa lanse ediliyor .özellikle bayanlarla konuşunca oluyor ve bütün bunlara bağlı olarak mükembelliyetçiyimdir b yani herkesin anlayışlı olmasını isterim ama nerde olmaz olamzda herkes dört dörlük olabileck diye kayde yok tabiki fakat ben öyle arzu ederim ayrıca iki yıllık ünivesite mezunuyum ama işn geçeğine gelecek olursak başarıdanmı hayır çünkü hiç buzamana karar kendimi aşamadığım için kendimi geliştirmedim ama bütün bunların tek çaresi olduğunu düşünüyorum kim nederse dein kim ne yaparsa yapsın kim yorum yaparsa yapsın herkesin tek bir ortak yanı var ahirete göçmek kimse kimseden üstün değildir kimse kimseden daha zengin değildir sade ve sadece üstünlük ehli olan yani tkva sahibi olan kişidedir asılda eğer biz bu dünyaya geldiysek iyisiyle kötüsüyle bize verilen emaneti vakti gelinceye kadar sahip çıkmak yani yıpratmamak olcaktır bir hadisi şerifte sizler hiç derin düşünezmisiniz derin düşünelim farklı yaşayalım ama önümüze ne engeller çıkrsa çıksın şunu unutmayalımki gerçekten ama gerçekten ipler bizim elimizde değil yöneten bizler değiliz bi sadece bir kurgudan ibaretiz tabiki bu dünyada iyiide olacak kötüde alcak zayıfta olacak şişmanda olcak örneğin nir binyı düşünün o binanın her yeri odasından wcsinee kadar aynı büyüklükte olabilrmi çok saçma olur değilmi eniyisi bizi yoktan var edeni düşünelim biz üstün yaratanı düşünelim unutmaylımki heşeyi o bilir o görür o tasarlar o yönetir ama işte insan oğluyuz biranda oyuncular arasında böyle anlaşmamazlıklar çıkabiliyor neyse herkesin içindede benim allah yar ve yardımcımız olsun
Yazınızı okudum ve gerçekten çok etkilendim bence bizdeki asıl sorun kendimizden çok başkalrına değer veriyor olmamız ve bu bana bunca yıldırı hiçbir şey kazandırmadı aksine hep aldı götürdü değerli yorumlarınız için t.ediyorum.
Güzel yazı ve o en sondaki hikayeye bayıldım…benimde biraz öz güven sorunum var.belkide bu mükemmelliyetçi kişiliğimden kaynaklıdır.herşeyi tam ve doğru bir şekilde yapmak istiyorum.ve belkide yapamadıklarımı başarısızlık olarak kabul ediyor.ki kim mükemmel işler yapabilirki hayatında ? sürekli üstümde bir kararsızlık vardı.sürekli iki seçenek arasında kalırdım.birine yapılması gereken derdim diğerine yapmak istediğim veher zaman yapılması gerekeni seçerdim.kime göre olduğu konusundada çok düşündüm.babama göremi diye düşündüm.ama şimdi farkediyorum.mükemmele göre.ve mükemmel olarak baktığım açıda ayakları yere basan babamın açısı olabilir.hayatımda bu kadar etkin rol oynamasından rahatsızım.o sadece kendine göre yardım etmeye çalışıyor.ama yapamıyor.beni anladığını söylüyor.ama anlamıyor.anlasa gerçekten durum böyle olmazdı.hayatımdaki seçimlerime bile karıştığı oldu.okuduğum bölüm fln.şu an okuduğum bölümden pişman değilim.oda bunun farkında ve bundan dolayı kendini sürekli haklı sayıyor.ama anlamadığı şey o kararı benim vermem gerektiği.sonucunda pişman olcak olsam bile.
Bu zamana kadar ailem cevrem beni gozunde cok buyuttu . ve zamanla bende dahıl herkes hayal kırıklığına uğradı.bi ozel okulu burslu kazandım .babam memurdu ve kolej ortamı bambaska ..sosyal cıvıl cıvıl bi çocuktum herkes benı çok severdı.ben o okula baslayana kadar..ayakkabılarımla kıyafetlerımle dalga gectıler ,ezdiler.onlar bana ben aileme yuklendım. yenı,markalı kıyafetler ıstedım . aldılar..borçlandılar giymediler giydirdiler . ama ben derslerı salladım ,onlar gibi olmak istedim.yalan soyledım..babamın meslegını sordular yalan soyledım , arabamız yoktu var dedim ,evimiz kenarda koşede biyerdeydı gozde yerlerden bi yerde dedim. hayalımde kendime bi hayat kurdum, bende ınandım . o okulda kaldığım 3 yıl hıç babamla dışarı çıkmadım kıyafetlerınden yalan soyledığımı anlarlar diye.otobuse binmedim arabamız olmadığını anlarlar diye. ama kotu bi çocuk olmak istemedım ,onları kırmak ıstemedım hep bi bahane buldum .sonsene % 50 burs kazandım. ama hıç bi birikimimiz yoktu ,odeyemezdık. babam son sene okulumu değiştirmem eğitimimi engeller diye emekli oldu.benim için.. o sene okulda kaldım, kaldım ama o seneden sonra bi daha 2 yakamız bir araya gelmedi.ben liseye gectım ablam universiteye .battık bittik. annemle babam hergun kavga eder. artık şu an bulundugumuz cevre bile bize lüks gelmeye basladı.ama ben yıne hata yaptım .lisedede zengin ukala kızı oynamaya devam ettım.sadece kabul gormek kenarda kosede bastırılmak ıstememiştim.servis paramı bile odeyemiyoruz herkese rezıl oluyorum. özguven patlamasıyken özguvenın ö ‘su kalmadı. insanlarla konusurken sesim fısıltıyla çıkıyor.benle konustuklarında veye bişey sorduklarında verecegım cevabı dusunurken ne kadar sacmalayacagımı dusunuyorum .kekeliyorum .otururken tırnaklarımla elımle yuzumle ugrasıyorum .rahat olamıyorum.korkuyorum lutfen yardım edın lutfen …
Arkadaşlar benim de buna benzer problemlerim var ve çözüm yolları arıyorum derken öyle canım sıkkın bi anda elime bi kitap geçti “ruhsal zeka” gerçekten çok güzel ve faydalı şeyler yazıyor hepimize şiddetle tavsiye ediyorum ben çözüm yolunu buldum inşallah size de faydası dokunur ..”ruhsal zekâ” muhammed bozdağ’ in kitabı…
LÜTFEN OKUYUN Nedir bizm çektiğimiz aslında biz baskalrıyla deil kendimizle savaşıyoruz savaşın nedeni biziz herşeyi çok abartıyoruz hiçbir şeyi olduğu gibi kabullenmiyoruz toplum içine girdiğimiz zaman sürekli baskalarının bizim davranışlarımız hakkındaki ne yorum ytapacağının düşünüyoruz rahat davranamıyruz herşey lcağına varır akacak kan damarda durmaz derler ama nedense biz hep birşeyleri değiştirmeye çalışırız yada değiştiğni zannederiz aslında herşey yerli yerindedir yine olan bizlere oluyor yazdıklarınıza bakaılırsa herkesin karakteride kişiliğide oturmuştur bu saatten sonra siz ne annenizi değiştirisiniz nede babanızız nede onar sizi önemli olna biziz sadece kendimiz baskaları bizim hakkımızda ne düşünürse düşünsün niye bu kadar kafaya takıyoruz ki sonuçta elbetteki onların hakkında düşünenlerdfe var hem milletin ağzı torba deilki büzesiniz ölümlü dünya kimseye kalmaz yarın bir gün ölünce ne anneniz nede babanız sizin günahlarınızdan sorumlu olcaak siz sadece kendinizden sorumlu olcakasınız BOŞVERİN HİÇBİRŞEYİ KAFAY TAKMAYIN tabi üzülecek olaylar olur ama çokta pasif durmayın kendiniz ispatlamak zorunda deilsizin afedersiniz ama hayvanda deilsiniz siz kendinizi bildikten sonra gersis kendiliğinden gelektir zaten önemli olan kendizi tanımanız asla baskalarına özenmeyin baskalarının taklidini yapmayın çünkü kimsenin kimseden üstünlüğü yok eminimki sizin özendiğiniz kişilernde özendiği insanlar vardır sisiznde bir ortama girdiğin,iz zaman kendinize göre bir ağırlığınız olsun sonuçta onlarda sizin gibi bir insan hepimizi bir Allah yarattı sadece ona güvenin onu sevin inanın bu size yeter mevlana derki: Gönül Dünyanda Allahı Bulduysan Ölümde Güzeldir Ömürde… sağlıcakla kalın allaha emanet olun
kendinizden daha üstün görmek ,*Kendi kendinizi sürekli eleştirmek… gibi durumlarla çok karşı karşıyayım ve pskolojimi çok sarsıyo boy konusunu falan çok sorun ediyorum .. bunlar hakkında birazcık bilgi ve tavsiye verirseniz çok memnun kalırım . yardımlarınız için tekrar teşekkür ederim Hocam . :)
Merhaba, benim de kendime özgüven sorunum var şu aralar depresyondayım. Kendimi çok mutsuz,değersiz hissediyorum. Açıkcası ölmek istiyorum, sessizce..Çünkü bu hayat beni çok yordu. Birbirini sevmeyen anne ve babanın çocuklarından en büyüğüyüm. Babam tarafından çok baskı gördüm. ‘Neden bana böyle davranıyorsun diye sorduğumda bana: ablasına(yani halama) da aynı şekilde davrandılar’ dedi ve daha neler neler..Burda anlatmaya kalksam sayfalar yetmez. Sessiz, sakin bir yapım var. Ben böyle olmak istememiştim, cıvıl cıvıl, kendiyle barışık, dışa dönük biri olmak istiyorum. Bunun için size yardım eden birisi olmalı. Tek başına atlatamıyorum. Uzman psikologdan yardım almayı düşünüyorum. Geç bile kaldım. Umarım bundan sonra iyileşirim. Umarım herkes iyileşir. Sevgiler..
Sevgili hocam ben 21 yaşında bir gencim umarım yazıma cevap verirsiniz.
Ben 7 yaşında babamı kaybettim ilk okul yıllarım da hep tembel olarak gösterildim ama ben tembel degildim sadece kendimi veremiyordum sıkılıyordum sanki tembellik bana cazip birşey gibi geliyordu annemin sayesinde bir şekilde orta okula kadar geldim orta okulda başka bir semte taşındık etrafım hep serseri kişilerle doluydu kabul etmek zor olsa da onlara özendim ama güçsüzdüm sürekli dayan yiyen biriydim zamanla herkes bana serseri işe yaramaz başı boş vs kelimeler kullandı oysa ben öyle hiç bir zaman olmak istemedim orta okul çagım bittigin de dayak yemekten bıkım dövmeye başladım bir nevi sanki kendimi gösterme çabamdı bu belli bir süre böyle devam etti etrafımdaki herkesi kaybettim annem benim işe yaramaz biri oldugumu düşünüyor kardeşim özenti oldugumu düşünüyor belki de haklılar öyleydim ama ben öyle olmak istememiştim şuan 21 yaşındayım ve kendime olan güvenim yok ne yapmam gerektigini bilmiyorum korkuyorum sağlık ocagında aile hekimime derdi mi anlattım uykusuzluk güvensizlik kararsızlık sürekli başarısızlık bana psilojik destek alman lazım dedi ailemin inanmayacagını bildigim için annemi çagırdım doktor anneme söylesin diye ama annem kadına internette takılıyor o yüzden uyumuyor kısacası beni aşagıladı ona göre hiç birşeyim yoktu ama ben daha geç kalmadan tedavi görmek istiyorum hayatımı kendimi düzeltmek istiyorum bunun için bana yol göstermenizi rica ediyorum umarım mesajıma cevap verirsiniz teşekkür ederim
aslında ben duygularını kontrol edbılıbln sert ve fedekar bırıyım zorlkla sawşmak bnm önclerım arasında ama ozel hyt ne bılm kçk şylere tkılan ve hatta çözulemeyn bır dgum oluyorum bazen kendımı tnıyamıyorum açıkcası kendımı ıfade edbılıyor ve insanlarla sewıyelıyım amçlarım ve hedflerım tabıkıde var … kendıne guwenn bırıyım sadece kuçk noktalr bni çok krştırıyo bu konuda yrdım almlıyım hayallerde çok kurrım ben hayalsz yşyamm :) yardım edrsenız sewınırım şimdiden teşekkurler :) :) :)
arkadaşlar kendinizden başka kimseye yüz vermeyin bütün mesele bu ayrıca kavga etmekten korkarsan hep ezilen sen olursun gerektiği zaman dalın gitsin böyle daha iyi ama hakedene mazluma değil zalimlere
son yazan arkadaşın yorumuna bayıldım doğrusu gerçek hayattan bi alıntı olmuş
merhaba bu soruların çoğu bnde de var babam çok sinirli herşeye bağırıyor ama karşındaki kişinin duygularını hç düşünmüyor bir de ben 13 yaşındayım ama ailemle ilgili ciiddi sorunlarım var annemle babm sürekli kavga ediyolar ve bnu bnm ve küçük kardeşimin önünde yapıyolar bzde odamıza kapanıp ağlıyoruz gerçekten artık bni gçtimde kardeşimin psikolojisi çok bozuldu .
merhaba buradaki tüm yazlarırı bende okudum çok duygulandım bendede bu durum kimine göre az kimine göre çok dünyanın kanunu bu düşünsenize arkadaşlar biz bu doğanın bir parçasıyız hemde en donanımlısı hayatı yaşarken öğrendim bizde olduğu gibi kış olmadan bahar olmuyor gece olmadan gündüz olmuyor yani sıkıntı olacakki huzur gelsin geceyi görecğizki gündüzü anlayalım kışı geçireceğizki baharı sevelim karanlık olmadan ışığı bilemeyiz içimizi karanlık bulutlar sarabilir işte oanda arkasındaki güneşi düşümek gerek elbet bulutlar dağılacak ve güneş sıcak yüzünü gösterecek bütün insanlarda durum aynı aynı olmayan tek şey pozitif ve negatif bakış herşeye pozitif bakalımki bize pozitif olarak dönüş yapsın herkes yaptığını bulur güzel gören güzel düşünür güzel düşünen hayatından lezzet alır esenkalın mutlu kalın
merhaba tülay abla ben x ltd şirketinde ön muhasebeciyim.şirketi ilerletmek,fayda sağlamak yani çok aktif olmak istiyorum ama kendimi çok pasif görüyorum.ön muhasebeye başlayalıda 1 ay oldu.yapacağım işte tam karar veremiyorum.yapsam yanlış olurmu.olursa ne olur.gibi düşüncelere kapılıyorum.ne yapmam lazım abla yardımcı olursanız sevinirim…saygılar…
mrb tülay abla bi avukat yanında çalışıyorum çok aşrı kıskanclık var sevdigim insanı ailesinden bile kıskanıyorum kıskanclık ndnlerını arastırdım ve kendime öz güvenim olmadı kanıtı çıktı oysakı her konuda kendime güveniyorum ve uygulaya biliyorum ne sekilde olursa olsun bu konuda yardımızını rica ediyorum ya lütfen yardımcı olurmusunuz bu yüzden bi yuva kuramama endişesi giriyo içiime.şimdiden teşekürler abla
merhaba benım sorunumada care bulun cok ıhtıyacım var
merhaba bende de özgüven eksikliği olduğunu hissediyorum daha doğrusu kendimi ifade edemiyorum içimden bişey bunu engelliyo bunu aşmak istiyorum ileriki meslek hayatımda çok sorunlar yşıyacağım için ve şu an içide buluduğum durudan hiç memnun değilim