Ne zamanki dünya başımıza çöküyor gibi hissediyoruz ya da fiziksel bir hastalık ya da ağrıyla baş etmek zorunda kalıyoruz, birçoğumuz anne şefkati ve ilgisini arıyoruz. Yine birçok insan zor bir gün geçirdiğinde ya da kronik ağrı durumlarında kendisini en çok annesinin yanında güvende hissediyor.
Aslında güvende hissetme ve destek arama ihtiyacı birey yetişkinliğe ulaştığında da devam ediyor. Dokunuşlarla aktarılan duygusal desteğin, ki bu doktorun omzunuza dokunması bile olabilir, yatıştırıcı etkisinin bulunduğu artık herkes tarafından biliniyor.
Tüm bunların doğru olmasına karşın, stresli veya endişeli olduğunuz bir anda yabancı biri gelip ‘Sarılmak ister misin?’ diye sorduğunda muhtemelen ya şaşırırız ya da irkiliriz. Oysa çocukken birçoğumuzdan ailenin geri kalan üyelerine veya tanıdıklarımıza sarılmamız isteniyordu ve karşımızdaki insanı ilk kez görsek bile tereddüt etmeden sarılıyorduk. O ya da bu sebepten dolayı, bebekler veya çocuklar toplum tarafından daha sarılası görülüyor.
Sarılmanın vücuda etkileri
Yetişkinlikte ise kimileri bu duyguya hasret kalırken, kimileri ise kendilerine kişisel alan yaratıp insanların bu alanı ihlal etmelerini istemiyorlar. Yine de, yaşlandıkça daha çok sarılma ve sarılma ihtiyacı hissediyoruz. [highlight]Araştırmalar da gösteriyor ki, birine sarıldığımız zaman hissettiğimiz sıcaklık, ağrıların azalması ve iyileşmemiz konusunda bize yardımcı oluyor.[/highlight]
Strese maruz kaldığımızda, vücudumuz bu duruma tepki olarak kortizol üretmeye başlıyor. Bu hormon vücudumuzun iyileşme sürecini yavaşlatıyor ve uzun süreli bellek olan ‘flaş bellek’leri yaratarak gelecekte sakınmak isteyeceğimiz şeyleri bize hatırlatıyor. Bu noktada flaş belleğin; önemli ve beklenmedik, duygusal veya toplumsal etkisi oldukça büyük olan olayların ilk kez öğrenildiği an ile ilgili ayrıntılarının uzun süre sonra bile hatırlanmasına dendiğini belirtmemizde fayda var. Bu durum aynı zamanda sosyal bağları da olumlu yönde etkilemektedir. Örneğin; herkesin uyum içinde çalışması gerektiği durumlarda ya da asansörde kalmak gibi beklenmedik ve kısa süreli samimi olmak zorunda kaldığımız noktalarda, o an etrafınızda tanıdığınız insanlar varsa arkadaşlığınızın daha da güçlendiğini söyleyebiliriz.
Stresin panzehiri: Oksitoksin
Öte yandan, eğer stresli olduğumuz bir anda biri bize gerçek anlamda ulaşmayı başarırsa, vücudumuz buna tepki olarak oksitoksin üretmeye başlıyor. Bu hormon güven duygusunu artırıyor ve kısa süreli hafızaya bir nebzede olsa son verip, kendimizi iyi hissetmemizi sağlıyor. Ayrıca araştırmacılar vücudumuza oksitoksin akmaya başladığında, iyileşme sürecimizin ve yaralarımızın iyileşmesinin hızlandığını belirtiyorlar.
İster kocaman, yürekten bir sarılma olsun, isterse de ruh halinizi bir anda değiştiren küçük bir dokunuş, tüm bunlar fiziksel iyileşmenize rehberlik ediyor. Gelecek sefer kendinizi oldukça stresli hissettiğinizde, yakın olduğunuz birinden size sarılmasını isteyin, kendinizi oldukça iyi hissedeceksiniz.
Kaynak : psychologytoday.com ve Uplifers